از همون روزهاي آغازين كه فكر ساختن وبلاگي براي معرفي نوده را در سرم ميپروراندم همواره بيان  اين مهم كه روستاي نوده چناران زادگاه بزرگمردي بنام سردار شهيد رجبعلي محمدزاده است از مهمترين ملاكهاي من براي معرفي نوده بود.

اما چگونه معرفي كردن سردار برايم امري دشوار وسخت بود .چراكه گفتن از بزگمردان بي ادعايي چون سردار در واژه هاي زبان وقلم ما نمي گنجد .

براي نوشتن در خصوص سردار مجلات وروزنامه وصفحات اينترنتي زيادي را مرور كردم وساعتها خاطرات برادر همرزمش را شنيدم هر كسي آنقدركه توانسته بود از خصوصياتش گفته بود اما هيچ يك مطلبي تمام قد در باره سردار نبود .نقطه اشتراك همه آنها نيز گمنام زيستن ودوري گزيدنش از هياهوي رياست طلبي ها وديده شدن ها بود .

تصميم داشتم تمام ان مطالب را جمع بندي كرده ودر اينجا بياورم اما به اين نتيجه رسيدم كه بايد من نيز همان قدر كه از اودرك كرده ام ذكر كنم يا بقول معروف ( هركسي از ذن خود شد يار من )

در ميان همه مطالب ونقل قولها در باره سردار دومطلب ساده برايم زيبا وجالب بود كه مرا بفكر واداشت ومختصري برايتان مينويسم

1-ازكسي كه در دوران سربازي اش در گرداني مشغول خدمت بوده كه سردار فرمانده آن بوده نقلي شنيدم كه ميگفت زماني كه حكم ارتقائ درجه او آمده بود غمگين بود وبه ميان سربازان آمده بود وميگفت بخدا حاظر نيستم فرمانده گرداني وزندگي با سربازان را با هيچ چيزي عوض كنم .

گفتن از رفتار محبت آميزش با سربازان بماند اما اين براي كسي كه در محيط نظامي بوده باشد اصلا  درك نخواهد كرد كه چگونه ممكن است . به ياد فرماندهان دوران خدمت خود افتادم كه بعضي چغدربيرحمانه جيب بچه هارا خالي ميكردند و حتي بهترينشون هم كه هواي سرباز روداشتند ولي به رفتن به درجه بالا تر حريص بودند .

قبول اين حقيقت كه او در برابر وسوسه مقام وقدرت قوي وبا اراده بود را تنها آناني ميدانند كه با او نشستند وبرخواستند واورا حس كردند .وشايد همانها نيز هنوز در بهت وحيرتند كه چگونه افرادي شيطان را به زانو در مي اورند ونميدانند چگونه اين مطلب را بايد گفت كه كوران وكران بشنوند .وشايد اين راز گمنامي برخي مردان بزگ است.ومن زماني اين نقل قول دوستمان را باور كردم كه كليپ تصويري وداع سردار را ديدم كه با ان هيبت و درجات روي دوشش جلوي سربازان خم ميشد ودستشان را ميفشرد وميگفت: شما هم مارا ميبخشيد؟!!!!!!!!

ومن تا بحال سراغ نداشتم در محيط وجوي نظامي ايقدر خلوص ولطافت مافوق را در مقابل زير دست.

2-اما مطلب ديگر روز بزرگ خاكسپاري شهيد بود كه هياهو وغوغايي بود .در ان شلوغي بطور اتفاقي با مردي همكلام شدم كه اونو هم  مثل من شهاتدت هم روستايي اش به آنجا كشانده بود .با اب وتاب از همشهري اش ومقام واخلاق وكارهايي كه براي اآبادي روستاشان كرده بود وميگفت شهيدبزرگوار فلاني در روستا باغ وويلايي داشت كه هميشه به انجا مي امد و...........

از خودم پرسيد چرا سردار باغي ويلايي خانه اي كوچك يا كلبه اي براي استراحت وتفرج در روستا نداشت ؟ آيا توان خريد يا ساختنش را نداشت ؟ آب وهواي روستا بد بود ؟باغهاي كلاته روستا با آن آب فراوان وگوارا دلفريب نبود ؟خصوصا براي كسي كه در سرباز پيشين خدمت كند !اين را كسي ميفهمد كه چون من مدتي هرچند كوتاه اوضاع شهرهاي خاش وزاهدان وسيستان را تجربه كرده باشد. آيا او تفريح وخوشگذراني بلد نبود ؟وهزاران سوال ديگر كه چرا...

چرا سردار ..... چرا در اين زمانه كه وقتي زالو صفتاني بي سواد به ضرب پارتي ورشوه به كوچك مقامي در ادارات ميرسند گوش فلك را كر ميكنند وآنقدر سر به بالا راه ميروند كه پدرشان را هم نميشناسند .تو خوشه هايت را بردوشت نچسباندي و در روستا راه نرفتي ؟ چرا وقتي به دستبوس پدر ومادرت مي آمدي خوشه هايت را در جيب ميگذاشتي وساكت وخاموش مي امدي وبي سر وصدا برمي گشتي ؟

مگر نمي توانستي همچون خيلي ها در كنار خدمتت كسب وكار وكاسبي داشته باشي ؟ مگر  ((پول)) را نميشناختي ؟ مگر وسوسه ات نميكرد ؟ مگر نمي توانستي فقط با يك تماس تلفني روستاي سرباز پيشين وتمام ننگ هاشان را بحال خودشان رها كني  و در شهر خودت با خاطري آسوده  زندگي كني ؟

كسي چه ميداند تو سي سال تمام در مرزهاي شرق وغرب با اينهمه سختي ومحدوديت بدنبال چه بودي ؟؟؟؟؟

وپاسخ اين چراها وهزاران سوال ديگر دليلي براسماني بودن سردار گمنام قصه ماست . واينك برماست كه در نشر خوبيهايش بكوشيم نه براي تبليغش بلكه براي شفاعتمان .

واينك خدا حافظ سردار